შეცდომები ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილია, ისევე, როგორც მათთან შეგუება, ღრმად ამოსუნთქვა და ცხოვრების გაგრძელება. ყველაზე დიდი შეცდომა კი წარუმატებლობის შიშით ნაბიჯის არგადადგმაა.
ამ შეცდომებიდან დიდი ნაწილი შენც გექნება დაშვებული და ალბათ, კარგად იცი, რომ ამ შეცდომების შედეგები ბევრად გაზვიადებულად გვეჩვენება, ვიდრე რეალურად აღმოჩნდება ხოლმე.
თუ ეს არ გიქნია და მერე თვის ბოლომდე დივანში ნაპოვნი ხურდებით არ გაგიტანია თავი, ჩათვალე, არ გიცხოვრია.
რასაც მოსდევს გაცნობიერების უხერხული მომენტი, მობილურში ჩახედვა, თითქოს სასწრაფოდ რაღაც ახალი შეიტყვე და მერე სულ სხვა მიმართულებით წასვლა.
ეს ძირითადად მაშინ ხდება, როცა გასახდელთან დიდი რიგია, შენ კი ფიქრობ, რომ საკუთარ პროპორციებს ისედაც ზედმიწევნით იცნობ.
გზადაგზა საყიდლები გიცვივდება, მაგრამ თავი ისე გიჭირავს, თითქოს ასეც უნდა ხდებოდეს. სახლში მხოლოდ "რჩეულ" პროდუქტებს მიიტან და ფულიც დაგეზოგება.
რა აუცილებელი იყო სარკესთან შუაღამისას მაკრატლით ექსპერიმენტების ტარება?!
ბოდიშით ვერ გამოძვრები, მაგრამ გამბედავი საქციელი კი გამოგივიდა.
პრინციპში, ეს კრეატიული პროცესია. შენ რაღაც ისეთი შექმენი, რაც მანამდე არ არსებობდა.
ღამის თენების მიმართ ადამიანის გამძლეობა წლებთან ერთად იკლებს. შენ სუპერგმირი არ ხარ და ამაში ცუდი არაფერია.
გასაგებია, რომ "ზედმეტი ნივთის" ტარება არ გინდა, მაგრამ გაციების წამლებიც ზედმეტი ნივთებია.
და როცა მართლა იღვიძებ, ხვდები, რომ სამსახურში საშინლად დააგვიანე.
სამაგიეროდ, პირველ დღეს კარგად გრძნობ თავს, რადგან ჯანსაღი ცხოვრებისკენ გადადგი ნაბიჯი
მთელი დანარჩენი თვეები რა უნდა აკეთო?
მერე კი საკუთარ თავთან პირობის დადება, რომ მეორედ ასე აღარ მოიქცევი.
რაც მეტჯერ აღებ, მით უფრო მიმზიდველი ხდება ის იდეა, რომ საწებელი და პურიც საჭმელია.
ამ შეცდომას ყველა ვუშვებთ და მერე ყოველ ჯერზე გვეღიმება, როცა სხვანაირად აღმოჩნდება ხოლმე. შეცდომები იმდენად ხშირია, რომ ჩვენს თითოეულ შეცდომას სამყარო ნამდვილად არ იმახსოვრებს.