logo_geo
მირიან სულაკაური: კულინარია რომ იყოს ქალი, დღესვე ცოლად მოვიყვანდი
- +

9 დეკემბერი. 2020. 19:26

 

 

რამდენიმე დღის წინ „მასტერშეფის“ მეოთხე სეზონის ფინალურ ტურში ქვეყნის საუკეთესო მზარეულის ტიტული მირიან სულაკაურმა მოიპოვა. სწორედ ის არის დღეს „კვირის პალიტრის“ სტუმარი.

 

– მირიან, გილოცავთ ამ წარმატებას, რას ნიშნავს თქვენთვის ამ პროექტში გამარჯვება?

 

– ჩემთვის ეს ძალიან ბევრი სირთულის დაძლევას ნიშნავს, რაც დამეხმარა განვითარებაში, რათა რთული სიტუაციებისთვის თავის გართმევა შევძლო. ამ კონკურსმა მომიტანა გულშემატკივრების სიყვარული და კარიერულ ზრდაშიც ძალიან დამეხმარება.

 

– ელოდით გამარჯვებას თუ ამ გამარჯვებით საკუთარ თავსაც დაუმტკიცეთ რაღაც?

 

– მქონდა გამარჯვების პატარა იმედი და დიდი სურვილი.

 

– ყველაზე ძალიან რა გაგიჭირდათ?

 

– თავიდან გამიჭირდა, ემოციებს მოვრეოდი, ნერვიულობა ხელს მიშლიდა, მაგრამ ტურიდან ტურამდე მივიღე გამოცდილება და ემოციების მართვაც ვისწავლე.

 

– რა არის მზარეულის მთავარი თვისება?

 

– მთავარია საქმის სიყვარული, ყველა კერძს ეტყობა, როგორი ემოციით არის მომზადებული, მზარეულის ყველა ემოცია ირეკლება მის კერძში.

 

– რა არის თქვენი, როგორც მზარეულის, ძლიერი მხარე?

 

– რაც უნდა დაღლილი ვიყო, არ დამეზარება მოვამზადო რამე გემრიელი, თან გულით და არა მოვალეობის მოხდის მიზნით.

 

– მე, როგორც მაყურებელს, მიმაჩნია, რომ სერვირება თქვენი ერთ-ერთი ძლიერი მხარეა.

 

– სერვირება კერძის ერთ-ერთი მთავარი კომპონენტია. ვფიქრობ, მხატვრების ოჯახში რომ გავიზარდე, ეს ძალიან დამეხმარა, კერძით ჩემი იდეები გამოვხატო და მას საინტერესო სახე მივცე.

 

– ყოველთვის წინასწარ იცით, რასაც ამზადებთ, თუ არასდროს იცით, რას მიიღებთ?

 

– შეიძლება დავგეგმო, ვთქვათ, ჭვიშტარის გამოცხობა და უცებ მომივიდეს იდეა, რომ ჩვეულებრივად კი არ შევწვა, არამედ შევბოლო, ან ფორმა შევუცვალო კეთებისას ინსპირაცია ძლიერდება და სხვადასხვა საინტერესო ვარიანტი მაფიქრდება.

 

– კულინარიულ რეცეპტებში საზღვრებს, ჩარჩოებს აღიარებთ?

 

– ამიტომ მომწონს კულინარია და გასტრონომია, რომ ჩარჩოები არა აქვს. არის რაღაც სტანდარტები, მაგრამ თავისუფლად შეგიძლია გასცდე და რაღაც ახალი, საინტერესო და გემრიელი შექმნა.

 

– პროპორციების დაცვა აუცილებელია?

 

– პროპორციების ზედმიწევნით დაცვა აუცილებელია საკონდიტრო ნაწარმის მომზადებისას – ტექნიკა, პროპორცია, როგორც ქიმიური ფორმულები, ისეთი სიზუსტით უნდა დაიცვა, თორემ არ გეპატიება, მაგრამ კერძების მომზადებისას შეგიძლია, თვალის ან ხელის ზომით დაამატო ინგრედიენტები. სამზარეულოში რაც უნდა ბევრი იცოდე და ბევრი გქონდეს ნანახი, შეიძლება არაპროფესიონალისგან შენთვის უცნობი და მნიშვნელოვანი ნიუანსები შეიტყო, მაგალითად, მეგობრის დედამ მასწავლა, თუ წვნიანი ან სოუსი დაგიმლაშდება, როგორ უნდა გაანეიტრალო ეს სიმლაშე.

 

– ალბათ წყალი უნდა ჩაამატო, არა?

 

– იმის მაგივრად, რომ წყალი ჩაამატო და გემო გააწყალო ან დაუკარგო, ჯობია, გათლილი კარტოფილი ჩადო და ცოტა ხანს ათუხთუხო – სიმლაშეს შეიწოვს.

 

– ბარემ თქვენთან შევამოწმებ – გამიგია, თუ თევზზეც ბევრი მარილის მოყრა მოგივიდა, სულაც არ არის სანერვიულო, რადგან თევზი ზუსტად იმ რაოდენობის მარილს იწოვს, რამდენიც საჭიროა.

 

– კი, თევზი ისეთი პროდუქტია, რაც უნდა მეტი მარილი მოგივიდეს, მხოლოდ საჭირო რაოდენობას შეიწოვს. არის თევზის დამუშავების ასეთი ტექნიკა – თევზს მარილში მარხავენ და ერთი დღის განმავლობაში აჩერებენ, მერე ამზადებენ. ის ამ დროს ზედმეტ სიმლაშეს არ იღებს.

 

– თქვენთვის რომელი სამზარეულოთ უფრო ახლობელი?

 

– რა თქმა უნდა, ქართული. მიუხედავად იმისა, რომ სხვა ქვეყნების სამზარეულოებსაც კარგად ვიცნობ და მიყვარს, მიმაჩნია, რომ მზარეული თავის ეროვნულ სამზარეულოშია ყველაზე ძლიერი.

 

– თქვენს გამოსვლებში ორი მომენტი იყო განსაკუთრებით დასამახსოვრებელი. ერთი, როდესაც დიდი ბებიის ნაქონი ქვაბი გამოიყენეთ და მეორე, როდესაც ფუჩეჩით გააფორმეთ კერძი, გვიამბეთ ამ შემთხვევებზე.

 

– თუშეთში, სოფელ ფარსმაში, ერთ ზამთარს ჩამოინგრა ჩვენი მამაპაპეული სახლი და ქვეშ მოიყოლა რაღაც ნივთები. სანამ ეს სახლი გარემონტდებოდა, ნივთები აქ ჩამოიტანეს. ქვაბიც სწორედ ამ ნანგრევებში იყო მოყოლილი და ამიტომ, დაჭეჭყილი. ის ჩემი დიდი ბებიის, მატრონასი იყო. რომ დავინახე, მაშინვე მომეწონა, ვიფიქრე, ხილის დასალაგებლად გამოვიყენებდი – ეს რამდენიმე წლის წინ იყო, მერე კი, როდესაც „მასტერშეფი“ დაიწყო, თან წავიღე, ვფიქრობდი, რომ ქართულ ტურში გამოვიყენებდი. მართლაც ასე მოხდა და ძალიან კარგი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემი დიდი ბებიის დაჭყლეტილმა ქვაბმა.

 

– ფუჩეჩის გამოყენებაც ბებიას უკავშირდება, მაგრამ მეორეს, რაჭველ ბებიას. არა?

 

– ფუჩეჩის ინსპირაცია მოვიდა ქეთული ბებოსგან, დედაჩემის დედისგან. ბავშვობაში მასთან რაჭაში რომ ჩავდიოდი, რკინის ღუმელში მიცხობდა პურს და ცეცხლს ფუჩეჩით ანთებდა. ფუჩეჩები ყოველთვის ელაგა ღუმელთან. როცა გაცხელდებოდა, არაჩვეულებრივ არომატს უშვებდა. აქედან გაჩნდა იდეა, რომ ეს არომატი, რომელიც ბავშვობაში მაბრუნებდა, გემოდ მექცია. სპეციალური ტექნიკაც არსებობს – პროდუქტებს ახმობენ და პუდრად აქცევენ. მაგალითად, კიტრს აშრობენ და ძალიან საინტერესო გემოს იღებს. მე ფუჩეჩი პუდრად ვაქციე და დესერტში გამოვიყენე.

 

– რა ასაკში დაინტერესდით კულინარიით?

 

– ბავშვობაში ვითომ ვაკეთებდი ხოლმე ბლინებს. მე-9 კლასში დავფიქრდი, რა უნდა გამეკეთებინა ცხოვრებაში – უნდა მესწავლა მე-12 კლასამდე, მერე არქიტექტორის პროფესიას დავუფლებოდი და მემუშავა ადგილზე, რომელიც ჩემთვის საინტერესო არ იქნებოდა. ავწონ-დავწონე, რა გამომდიოდა, რისი კეთება შემეძლო და ეს აღმოჩნდა კულინარია. მე-9 კლასიდან გამოვედი, გავაგრძელე სწავლა კოლეჯში და უკვე რვა წელია, ამ პროფესიაში ვტრიალებ.

 

– კონკურსებში მონაწილეობის გამოცდილება გქონდათ თუ ეს პირველი იყო?

 

– მანამდე ერთ პროექტში მივიღე მონაწილეობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, არ გამიმართლა, მეორე ცდაზე კი „მასტერშეფის“ მეოთხე სეზონის გამარჯვებული გავხდი.

 

– ბევრი თაყვანისმცემელი გამოგიჩნდათ და ცხადია, ყველას აინტერესებს, გეგმავთ თუ არა დაოჯახებას.

 

– ამ ეტაპზე მიჯნურიც არ მყავს, მაგრამ კულინარია რომ იყოს ქალი, დღესვე ცოლად მოვიყვანდი. ამ ეტაპზე მთელ ჩემს დროსა და გულს სამზარეულოს ვუთმობ... გული მწყდება, რომ ძალიან ბევრი რამაა დავიწყებული საქართველოში და თითო-ოროლას თუ ახსოვს. მაგალითად, ცნობილი რაჭული ლობიოსა და ლობიანის წინაპარია მარცვლეული, სახელად ცულისპირა. ადრე ამ მცენარით ამზადებდნენ, მერე კი ლობიომ თითქმის განდევნა. დღეს ეს მცენარე ძალიან ცოტას თუ მოჰყავს. ქართველებს ბევრი საინტერესო კერძი გვაქვს და მინდა მათ ყველგან იცნობდნენ. ისტორიულად ბევრი დამპყრობლისგან იღებდა საქართველო კერძებსა თუ ცალკეულ ელემენტებს და აქართულებდა. მაგალითად, ხინკალი მონღოლებმა რომ შემოიტანეს, ნახევარმთვარის ფორმა ჰქონდა, მაგრამ ქართველები რადგან მზეს სცემდნენ პატივს, ბორჯღალის ფორმა მისცეს და ამიტომ გვაქვს ასეთი სახით... ხშირად ჰგონიათ, რომ თუშურ სამზარეულოში ხორცი ჭარბობს, მაგრამ თუშების რაციონში ძალიან ბევრი ბალახეულიც შედის. მართალია, მეცხვარეობას მისდევდნენ, მაგრამ იმდენი ცხვარიც არ ჰყავდათ, რომ ყოველდღე ხორცი ეჭამათ. ამიტომ ბალახსაც მიირთმევდნენ, მაგალითად, ღოლოს, მზეზე აშრობდნენ, წნავდნენ, ზამთრისთვის ინახავდნენ, მერე ხარშავდნენ და ღოლოს შეჭამანდს ამზადებდნენ.

 

– რომელ კერძს განდევნიდით სამზარეულოდან?

 

– ცეზარს და ქლაბ-სენდვიჩს, იმიტომ, რომ მოდური კერძებია. მიუხედავად იმისა, მეც ხშირად მომიმზადებია, მიჭამია კიდეც და არც გემოს ვუწუნებ, მიმაჩნია, რომ ამ კერძების აჩემება ხელს გვიშლის, ახალი კერძები გავიცნოთ. ხალხმა უნდა დაინახოს, რომ ცეზარის გარდა ბევრი საინტერესო კერძი არსებობს არა მარტო უცხო ქვეყნებიან შემოსული, არამედ აქაურიც.

 

– თქვენი ყველაზე საყვარელი არაქართული კერძი რომელია?

 

– იტალიური პასტა, რომლის მომზადებაც ძალიან მიყვარს. ცომის მომზადება, დაჭრა, მოხარშვა – ეს ყველაფერი მამშვიდებს და მსიამოვნებს, ჩემი საყვარელი საჭმელი კი პურია, მართალია, პასტა პური არ არის, მაგრამ ესეც ცომის ერთ-ერთი სახეობაა.

 

– მაგრამ, ვისაც ცომი უყვარს, წონის სიჭარბეს უჩივის ხოლმე, თანაც მიჩვეული ვართ, რომ მზარეულები უფრო მრგვალი ფორმებით გამოირჩევიან, რასაც თქვენზე ვერ ვიტყვით.

 

– „გამხდარ მზარეულს არ უნდა ენდოო“ – ასეთი გამოთქმა არსებობს, მაგრამ მე მენდეთ. მერე რა, რომ 55 კგ ვარ, ჩემი სიგამხდრის მიზეზი მხოლოდ და მხოლოდ გენეტიკაა.

 

– სად წარმოგიდგენიათ თავი ათი წლის შემდეგ?

 

– ათი წლის მერე მექნება საკუთარი რესტორანი და ვიქნები მისი შეფმზარეული.

 

 

ეკა სალაღაია

 

 

წყარო : wyaro
big_banner
არქივი